Ολόβολος, Μανουήλ

(1240; – 1300;). Βυζαντινός συγγραφέας και ποιητής. Το 1261 έγινε ιδιαίτερος γραμματέας του αυτοκράτορα Μιχαήλ H’ Παλαιολόγου. Συμπαθούσε ωστόσο τη νόμιμη δυναστεία των Λασκάρεων και ο αυτοκράτορας, όταν το πληροφορήθηκε, διέταξε και του κόψανε τη μύτη και τα χείλια. Αποσύρθηκε τότε στο μοναστήρι του Ιωάννη του Προδρόμου της Κωνσταντινούπολης και έγινε μοναχός με το όνομα Μάξιμος. Το 1267 κλήθηκε να διδάξει λογική στην Ακαδημία. Λίγα χρόνια όμως αργότερα, δυσαρέστησε και πάλι τον αυτοκράτορα για τη στάση του στο ζήτημα της ένωσης των δύο Εκκλησιών (1273). Εκτοπίστηκε τότε σε μοναστήρι της Νίκαιας, μεταφέρθηκε έπειτα στην Κωνσταντινούπολη και περιορίστηκε στο μοναστήρι του Μεγάλου Αγρού. Για την κατοπινή δράση του δεν υπάρχουν πληροφορίες. Γνωρίζουμε μόνο ότι ζούσε στα χρόνια του Ανδρόνικου Γ’. Το συγγραφικό έργο του αποτελείται από εγκωμιαστικούς λόγους, ύμνους και ιαμβικά ποιήματα, κυρίως θρησκευτικού χαρακτήρα. Τα έργα του Ο. μαρτυρούν τη μεγάλη του μόρφωση και τις γνώσεις της λατινικής γλώσσας.